ถ้ามีพยานหลักฐานทำให้ศาลเชื่อว่ามีการกระทำอนาจารหญิงอายุไม่เกิน 18 ปี ก็เข้าข้อกฎหมายเป็นความผิดฐานพรากผู้เยาว์แล้วครับ

มาตรา 319 ผู้ใดพรากผู้เยาว์อายุกว่าสิบห้าปี แต่ยังไม่เกินสิบแปดปีไป เสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล เพื่อหากำไรหรือเพื่อการอนาจาร โดยผู้เยาว์นั้นเต็มใจไปด้วย ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สองปีถึงสิบปี และ ปรับตั้งแต่สี่พันบาทถึงสองหมื่นบาท

พรากผู้เยาว์อายุกว่าสิบห้าปีเพื่อการอนาจารโดยผู้เยาว์เต็มใจไปด้วย
พรากผู้เยาว์อายุมากกว่า 15 ปีแล้วแต่ยังไม่เกิน 18 ปี โดยที่หญิงผู้เยาว์นั้นเต็มใจไปมีเพศสัมพันธ์ด้วย ชายมีความผิดฐานพรากผู้เยาว์มีโทษจำคุกตั้งแต่สองปีถึงสิบปี ปรับสี่พันบาทถึงสี่หมื่นบาท แต่กรณีที่พาบุตรสาวผู้เยาว์ของเขาไปโดยที่หญิงสาวนั้นไม่เต็มใจไปด้วยแม้ไม่ได้มีเพศสัมพันธ์กันก็ตามก็มีความผิดฐานพรากผู้เยาว์มีโทษจำคุกสองปีถึงสิบปีเช่นกัน แต่ถ้าไปมีเพศสัมพันธ์กับหญิงสาวโดยที่เขาไม่ยินยอมด้วยโดยข้อหาหนักฐานข่มขืนกระทำชำเราด้วย

พรากผู้เยาว์เพื่อการอนาจาร,เต็มใจไปด้วย(คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5165/2548)
ผู้เสียหายอายุ 17 ปีเศษ ได้หนีตามจำเลยที่ 1 ไปเพื่ออยู่กินเป็นสามีภริยากับจำเลยที่ 1 ไม่ปรากฏว่าจำเลยที่ 1 มีภริยาอยู่ก่อน การกระทำของจำเลยที่ 1 ไม่ถือว่าเป็นการพาผู้เสียหายไปเพื่อการอนาจาร อันเป็นความผิดตาม ป.อ. มาตรา 284 และเมื่อได้ความว่าผู้เสียหายซึ่งเป็นผู้เยาว์เต็มใจหนีตามจำเลยที่ 1 ไปด้วยเพื่ออยู่กินเป็นสามีภริยากับจำเลยที่ 1 การกระทำของจำเลยที่ 1 ไม่เป็นความผิดฐานพรากผู้เยาว์เพื่อการอนาจารตาม ป.อ. มาตรา 318 วรรคสาม

รับส่งผู้เสียหายไปกลับโรงเรียนอยู่ในเส้นทาง
อาชีพขับรถตู้รับส่งนักเรียนกระทำอนาจารเด็กหญิงอายุ 11 ปี , พรากผู้เยาว์เพื่อการอนาจาร, กระทำชำเราเด็กหญิงซึ่งมิใช่ภริยาของตน, ในข้อหาฐานพรากผู้เยาว์แม้กระทำผิดการพาผู้เสียหายไปเพื่อร่วมประเวณีจะอยู่ในเส้นทางหรือนอกเส้นทางรับส่งผู้เสียหายไปกลับโรงเรียนก็เป็นความผิดฐานพรากผู้เยาว์เพื่อการอนาจารแล้ว