ความผิดฐานพรากผู้เยาว์กฎหมายกำหนดอายุของผู้เยาว์ไว้สูงสุดที่ไม่เกิน 18 ปี ดังนั้นตามกรณีของคุณที่ผู้เยาว์มีอายุ 19 ปี แล้วจึงไม่เข้าหลักเกณฑ์ในความผิดฐานพรากผู้เยาว์ สำหรับคำถามว่า แล้วจะมีความผิดอื่น ๆ หรือไม่?  เมื่อพิจารณาความผิดฐานพาหญิงอายุเกิน 15 ปี ไม่เกิน 18 ปี ไปเพื่อการอนาจาร อายุก็ไม่เข้าหลักเกณฑ์เช่นกัน สรุป ตามคำถามไม่เป็นความผิดครับ แต่อย่าลืมนะครับ ข้อเท็จจริงของคุณกับของเขาอาจไม่ตรงกันก็ได้ครับ วันหนึ่งเขาอาจบอกว่าคุณข่มขืนใจเขาก็ได้นะครับ แม้คุณมีสิทธิต่อสู้คดีก็ตาม แต่กว่าจะจบคดีก็เหนื่อยทีเดียวและยังไม่รวมถึงผลคดีว่าจะออกมาอย่างไร ดังนั้นจึงขอแนะนำว่าอยู่ห่าง ๆ เรื่องพวกนี้ดีกว่าครับ ได้ไม่คุ้มเสียครับ

มาตรา 319 ผู้ใดพรากผู้เยาว์อายุกว่าสิบห้าปี แต่ยังไม่เกินสิบแปดปีไป เสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล เพื่อหากำไรหรือเพื่อการอนาจาร โดยผู้เยาว์นั้นเต็มใจไปด้วย ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สองปีถึงสิบปี และ ปรับตั้งแต่สี่พันบาทถึงสองหมื่นบาท

มาตรา 283ทวิ ผู้ใดพาบุคคลอายุเกินสิบห้าปีแต่ยังไม่เกินสิบแปดปี ไปเพื่อการอนาจาร แม้ผู้นั้นจะยินยอมก็ตาม ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกิน ห้าปี หรือปรับไม่เกินหนึ่งหมื่นบาท หรือ ทั้งจำทั้งปรับ

 ส่วนข้อที่จำเลยฎีกาในปัญหาข้อกฎหมายว่า การที่ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 283 ทวิ วรรคแรก และมาตรา 319 วรรคแรกโดยที่โจทก์ไม่ได้ขอให้ลงโทษตามมาตราดังกล่าวจึงไม่ชอบด้วยกฎหมาย เห็นว่า...

คำพิพากษาศาลฎีกาที่  3214/2553 (อ่านเพิ่มเติมคลิ๊กที่นี่)

ศาลอุทธรณ์พิพากษาว่า จำเลยทั้งสามมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 277 วรรคสาม ให้จำคุกจำเลยทั้งสามตลอดชีวิต ศาลฎีกา  เห็นว่า การนับอายุของบุคคลให้เริ่มนับแต่วันเกิด คดีได้ความว่า เหตุเกิดวันที่ 5 มีนาคม 2547 เวลาประมาณ 2 นาฬิกา ดังนั้นขณะเกิดเหตุผู้เสียหายที่ 1 จึงมีอายุเกินกว่า 15 ปีบริบูรณ์แล้ว...พิพากษาแก้เป็นว่า จำเลยที่ 1 และที่ 2 มีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 319 วรรคแรก จำคุกคนละ 6 ปี
   
 คำพิพากษาศาลฎีกาที่  7841/2552 (อ่านเพิ่มเติมคลิ๊กที่นี่)

ความผิดฐานพาผู้เยาว์ไปเพื่อการอนาจารโดยผู้เยาว์เต็มใจไปด้วย และฐานพรากผู้เยาว์ไปเพื่อการอนาจารโดยผู้เยาว์เต็มใจไปด้วย แม้จำเลยกระทำในคราวเดียวกัน แต่ก็เป็นความผิดต่อทั้งผู้เยาว์และมารดาของผู้เยาว์