ปี 2527 นาย ก. จัดสรรที่ดินแบ่งขายเป็นห้องๆ  ในแบบแปลนจัดสรรที่ดิน มีถนนตัดผ่านหน้าที่ดินแต่ละผืน มีคนมาซื้อที่ดินตรงบริเวณรอบนอก(ด้านซ้ายและขวาของที่ดิน)  คนละ 2 ห้อง ประมาณ ด้านละ 6 คน ส่วนที่ดินผืนดังกล่าวที่ยังขายไม่ได้ ยังไม่ได้มีการก่อสร้างอาคารใดๆ สำหรับที่ดินที่มีคนมาซื้อไป ก็มีการสร้างบ้านอยู่อาศัย ต่อมาที่ดินผืนใหญ่ของนาย ก ก็มีการจัดให้เป็นตลาดนัดขายของ มาจนถึงปี 2553 เจ้าของที่ดินที่ซื้อไปแล้วยังไม่ได้ปลูกสร้างบ้าน (ขอเรียกว่า นาย ข) ได้สร้างบ้านเพื่อขาย โดยก่อนสร้างบ้าน ได้ให้เจ้าหน้าที่ของที่ดินมารังวัด เพื่อปักหลักเขตที่ดิน เจ้าหน้าที่ก็วัดให้เรียบร้อยและแจ้งว่ามีถนนหน้าบ้าน 3 เมตร และมี นาย ค เป็นคนซื้อ เมื่อ นาย ค ก็ได้นำโฉนดที่ดินดังกล่าวไปยื่นกู้ธนาคาร ธนาคารแจ้งว่าโฉนดไม่มีถนนเข้าออก ถ้าที่ดินมีถนนเข้าออกก็ให้ไปขอหนังสือรับรองจาก สนง.ที่ดิน นาย ข จึงไปติดต่อขอ หนังสือรับรองจากที่ดิน ปรากฎว่า สนง.ที่ดิน แจ้งว่า ที่ดินส่วนที่เป็นถนน 3 เมตร เป็นชื่อของนาย ง ซึ่ง นาย ง เป็นคนซื้อที่ดินผืนใหญ่ทั้งหมดมาจาก นาย ก แต่ในผังการจัดสรรที่ดินที สนง.ที่ดิน ก็ยังคงมีถนน 3 เมตร อยู่ สอบถามจากที่ดินได้ความว่า ตอนนาย ก ขายที่ดินไม่ได้ นาย ก ได้เอาที่ดินไปจำนองธนาคาร โดยจำนองรวมถนนไปด้วย และนาย ง ก็ซื้อที่ดินต่อมาจากธนาคาร ก็โอนต่อมาทั้งแปลงเหมือนกัน กรณีอย่างนี้ ผู้ที่ซื้อที่ดินจากนาย ก ไว้ตั้งแต่ ปี 2527 จะมีสิทธิเรียกร้องขอถนนคืนจาก นาย ง ได้หรือไม่ และ สำนักงานที่ดิน มีความผิดด้วยหรือไม่ ในเมื่อได้มีการจัดสรรเป็นถนนไว้เรียบร้อยแล้ว ทำให้ทุกคนที่ซื้อที่ดินตรงนั้น กลายเป็นที่ดินตาบอด