ข้อบังคับสภาทนายความว่าด้วยการพนักงานสภาทนายความ พ.ศ. 2530
                     
อาศัยอำนาจตามความในมาตรา 27 (3) (จ) และด้วยความเห็นชอบของสภานายกพิเศษแห่งสภาทนายความ ตามมาตรา 28 แห่งพระราชบัญญัติทนายความ พ.ศ. 2528 คณะกรรมการสภาทนายความออกข้อบังคับว่าด้วยการพนักงานสภาทนายความ พ.ศ. 2530 ไว้ดังต่อไปนี้

ข้อ 1  ข้อบังคับนี้เรียกว่า “ข้อบังคับสภาทนายความว่าด้วยการพนักงานสภาทนายความ พ.ศ. 2530”

ข้อ 2  ข้อบังคับนี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป

ข้อ 3  ในข้อบังคับนี้

“นายก”  หมายความว่า นายกสภาทนายความ

“คณะกรรมการ”  หมายความว่า คณะกรรมการสภาทนายความ

“พนักงาน”  หมายความว่า พนักงานสภาทนายความ

ข้อ 4  ให้นายกมีอำนาจออกระเบียบหรือคำสั่งใดๆ เพื่อปฏิบัติให้เป็นไปตามข้อบังคับนี้

หมวด 1

คุณสมบัติ คุณวุฒิ ตำแหน่งและอัตราเงินเดือนหรือค่าจ้าง                       

ข้อ 5  พนักงานมี 2 ประเภท ดังนี้

5.1  พนักงานประจำ คือ พนักงานที่ได้รับการบรรจุและแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งหน้าที่เป็นพนักงานประจำ โดยได้รับเงินเดือนเป็นรายเดือน

5.2  พนักงานชั่วคราว คือ พนักงานที่ได้รับการบรรจุเข้าฝึกงาน ทดลองงาน หรือจ้างเป็นพนักงานโดยมีกำหนดเวลา ได้รับค่าจ้างเป็นรายเดือนหรือรายวันตามคำสั่งการจ้างงาน

ผู้ที่สภาทนายความจ้างให้ปฏิบัติงานชั่วคราว ให้ถือว่าเป็นลูกจ้างชั่วคราวเพื่อปฏิบัติงานเฉพาะกิจการอย่างหนึ่งอย่างใดตามระยะเวลาของโครงการหรือแผนงาน และไม่อยู่ในบังคับแห่งข้อบังคับนี้

ข้อ 6  พนักงานต้องมีคุณสมบัติและไม่มีลักษณะต้องห้ามดังต่อไปนี้
(1)  มีสัญชาติไทย
(2)  มีอายุไม่ต่ำกว่า 18 ปีบริบูรณ์ และไม่เกิน 60 ปีบริบูรณ์
(3)  ไม่เป็นหรือเคยเป็นบุคคลล้มละลาย
(4)  ไม่เคยได้รับโทษจำคุกโดยคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุก เว้นแต่เป็นโทษสำหรับความผิดที่ได้กระทำโดยประมาท หรือความผิดลหุโทษ
(5)  ไม่เป็นข้าราชการซึ่งมีตำแหน่งหรือเงินเดือนประจำรวมทั้งข้าราชการ การเมือง ลูกจ้างของกระทรวงทบวงกรมหรือทบวงการเมืองที่มีฐานะเทียบเท่า พนักงานส่วนท้องถิ่น รวมทั้งกรุงเทพมหานครหรือดำรงตำแหน่งทบวงการเมือง รวมทั้งสมาชิกสภาท้องถิ่น หรือผู้บริหารท้องถิ่น
(6)  ไม่เป็นผู้มีร่างกายทุพพลภาพจนไม่สามารถปฏิบัติงานได้ ไร้ความสามารถ หรือจิตฟั่นเฟือนไม่สมประกอบ หรือไม่เป็นโรคใดโรคหนึ่งดังต่อไปนี้
ก.  โรคเรื้อน
ข.  วัณโรค
ค.  โรคเท้าช้างในระยะที่ปรากฏอาการ
ง.  ติดยาเสพติดให้โทษ
จ.  โรคพิษสุราเรื้อรัง
ฉ.  โรคอื่นๆ ที่แพทย์เห็นว่าจะเป็นอุปสรรคต่อการทำงาน
(7)  ไม่เป็นผู้อยู่ในระหว่างถูกพักราชการ หรือพักงาน
(8)  ไม่เป็นผู้เคยถูกลงโทษให้ออก ปลดออก หรือไล่ออกจากส่วนราชการ หรือรัฐวิสาหกิจ
ข้อ 7  พนักงานต้องมีคุณวุฒิหรือพื้นความรู้ตามที่กำหนดไว้ในบัญชีคุณสมบัติประจำตำแหน่งพนักงาน
ข้อ 8  ตำแหน่งของพนักงาน มีดังนี้
(1)  หัวหัวหน้าสำนักงานสภาทนายความ
(2)  รองหัวหน้าสำนักงานสภาทนายความ
(3)  ผู้ช่วยหัวหน้าสำนักงานสภาทนายความ
(4)  หัวหน้าฝ่าย
(5)  รองหัวหน้าฝ่าย
(6)  ผู้ช่วยหัวหน้าฝ่าย
(7)  หัวหน้างาน
(8)  รองหัวหน้างาน
(9)  ผู้ช่วยหัวหน้างาน
(10)  เจ้าหน้าที่
(11)  พนักงาน
(12)  พนักงานขับรถ
(13)  นักการ

ข้อ 8/1  พนักงานสภาทนายความ ให้ได้รับเงินเดือนที่ได้รับแต่งตั้ง ดังต่อไปนี้
(1)  หัวหน้าสำนักงานสภาทนายความ ให้ได้รับเงินเดือน ระดับ 8
(2)  รองหัวหน้าสำนักงานสภาทนายความ,ผู้ช่วยหัวหน้าสำนักงานสภาทนายความ ให้ได้รับเงินเดือน ระดับ 7
(3)  หัวหน้าฝ่าย ให้ได้รับเงินเดือน ระดับ 6
(4)  รองหัวหน้าฝ่าย,ผู้ช่วยหัวหน้าฝ่าย ให้ได้รับเงินเดือน ระดับ 5
(6)  รองหัวหน้างาน,ผู้ช่วยหัวหน้างาน ให้ได้รับเงินเดือน ระดับ 4
(7)  เจ้าหน้าที่ ให้ได้รับเงินเดือน ระดับ 3
(8)  พนักงาน ให้ได้รับเงินเดือน ระดับ 1 - 2
(9)  พนักงานขับรถ,นักการ ให้ได้รับเงินเดือน ระดับ 1

ข้อ 9  ในกรณีที่พนักงานตำแหน่งใดไม่อาจปฏิบัติหน้าที่ได้เป็นครั้งคราว หรือพนักงานตำแหน่งใดว่างลงให้นายกมอบหมายให้พนักงานระดับรองลงไปเป็นผู้ปฏิบัติหน้าที่แทน หรือรักษาการแทนเฉพาะงานหรือทั้งหมดเพื่อมิให้เกิดความเสียหายแก่งานในหน้าที่นั้น

ข้อ 10  อัตราเงินเดือน หรือค่าจ้างของพนักงาน ให้เป็นไปตามบัญชีอัตราเงินเดือนพนักงานที่แนบท้ายข้อบังคับนี้

ข้อ 11  การกำหนดวัน เวลาปฏิบัติงาน การหยุดงาน การลา ของพนักงานให้เป็นไปตามระเบียบที่นายกจะเป็นผู้กำหนด โดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ

หมวด 2
การบรรจุ และการแต่งตั้ง                        

ข้อ 12  ผู้สมัครเข้าเป็นพนักงานจะต้องปฏิบัติตามระเบียบข้อบังคับและคำสั่งของสภาทนายความ

ข้อ 13  การบรรจุเข้าเป็นพนักงานประจำ การแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่ง การเลื่อนตำแหน่ง ให้นายกมีอำนาจออกระเบียบโดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ

การบรรจุบุคคลเข้าเป็นพนักงานชั่วคราว หรือลูกจ้างชั่วคราวเพื่อกิจการใดกิจการหนึ่ง ให้นายกเป็นผู้มีอำนาจพิจารณาจ้างตามที่เห็นเป็นการสมควรเพื่อประโยชน์แก่สภาทนายความ

การบรรจุเข้าดำรงตำแหน่งครั้งแรก จะได้ชั้นใด ระดับใด ให้นายกมีอำนาจออกเป็นระเบียบ โดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ

ข้อ 14  การบรรจุและแต่งตั้งพนักงานที่ลาไปรับราชการทหารตามกฎหมายว่าด้วยการรับราชการทหาร เมื่อพ้นจากประจำการ หรือได้รับอนุญาตให้ลาพัก เพื่อรอการปลดและประสงค์จะกลับเข้าปฏิบัติงานให้นายกวางระเบียบโดยความเห็นชอบของคณะกรรมการไว้เป็นหลักปฏิบัติ

ข้อ 15  การแต่งตั้งพนักงานให้ดำรงตำแหน่งสูงขึ้น หรือแต่งตั้งให้รักษาการในตำแหน่งที่ว่าง ให้นายกเป็นผู้มีอำนาจในการแต่งตั้ง โดยความเห็นชอบของคณะกรรมกา

ข้อ 16  การโยกย้าย สับเปลี่ยนหน้าที่ของพนักงานในฝ่ายหรือต่างฝ่าย ให้ผู้บังคับบัญชาสูงสุดของฝ่ายหรือสำนักงานนั้นๆ เสนอความเห็นต่อนายกเพื่อพิจารณาและลงนามในคำสั่ง
 
หมวด 3
การเลื่อนขั้นเงินเดือนหรือค่าจ้าง                        

ข้อ 17  นายกมีอำนาจพิจารณาเลื่อนขั้นเงินเดือนหรือค่าจ้างพนักงานตามบัญชีอัตราเงินเดือน โดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ

ข้อ 18  การพิจารณาเลื่อนขั้นเงินเดือนหรือค่าจ้างพนักงาน โดยปกติให้เลื่อนได้ปีละ 1 ขั้น ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคมของปีที่เลื่อนนั้น และพนักงานที่อยู่ในเกณฑ์ที่จะได้เลื่อนขั้นเงินเดือนหรือค่าจ้างจะต้องเป็นผู้ที่
(1)  ปฏิบัติตามระเบียบ คำสั่ง ข้อบังคับที่สภาทนายความได้กำหนดไว้ และรักษาวินัยโดยเคร่งครัด
(2)  มีความรู้ความสามารถเหมาะสมกับตำแหน่งหน้าที่และมีความอุตสาหะบากบั่นในการปฏิบัติหน้าที่ของตน ทั้งงานที่ได้กระทำไปนั้นเรียบร้อยและเป็นผลดี
(3)  ได้ปฏิบัติงานในตำแหน่งที่มีคุณภาพและปริมาณงานสมควรที่จะเลื่อนขั้นเงินเดือนหรือค่าจ้าง
(4)  ในรอบปีที่แล้วมาได้รับการบรรจุและแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งหน้าที่เป็นพนักงานประจำหรือเลื่อนขั้นเงินเดือนหรือค่าจ้างหรือปรับขั้นเงินเดือนหรือค่าจ้างมาแล้วไม่น้อยกว่า 8 เดือน โดยนับตั้งแต่เดือนแรกของปีเป็นต้นไป
(5)  ในรอบปีที่แล้วมา มีวันลากิจและลาป่วยในกรณีเจ็บป่วยที่ไม่เกี่ยวกับการปฏิบัติงาน รวมกันไม่ถึง 45 วัน
(6)  ในรอบปีที่แล้วมา มาทำงานสายไม่เกิน 24 ครั้ง
(7)  ในรอบปีที่แล้วมาต้องไม่ขาดงานโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร
(8)  ในรอบปีที่แล้วมาต้องไม่ถูกลงโทษทางวินัย
(9)  ในรอบปีที่แล้วมาต้องไม่ถูกสั่งพักงานเกินกว่า 60 วัน

“ในรอบปีที่แล้วมา”  หมายความว่า ระยะเวลาตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม ถึงวันที่ 31 ธันวาคม ของปีนั้น

ข้อ 19  การพิจารณาเลื่อนขั้นเงินเดือนเกินกว่าหนึ่งขั้น ให้อยู่ในหลักเกณฑ์ตามข้อ 18 และในหลักเกณฑ์ประการใดประการหนึ่งดังต่อไปนี้ คือ
(1)  ปฏิบัติงานตามหน้าที่ได้ผลดีเด่นจนถือเป็นตัวอย่างที่ดีได้
(2)  ปฏิบัติงานตามหน้าที่ที่ต้องเสี่ยงอันตรายเป็นกรณีพิเศษ
(3)  ปฏิบัติงานเกินกว่าตำแหน่งหน้าที่จนเกิดประโยชน์ต่อสภาทนายความเป็นพิเศษ และปฏิบัติงานในตำแหน่งหน้าที่ของตนเป็นผลดีด้วย
(4)  ปฏิบัติงานโดยมีความคิดริเริ่มในเรื่องใดเรื่องหนึ่งซึ่งเป็นประโยชน์ต่อสภาทนายความเป็นพิเศษ และสภาทนายความได้ดำเนินการตามความคิดริเริ่มนั้น
(5)  ปฏิบัติงานตามหน้าที่ด้วยความตรากตรำเหน็ดเหนื่อยเป็นพิเศษ และงานนั้นได้ผลดียิ่ง
(6)  ปฏิบัติงานที่ได้รับมอบหมายให้กระทำกิจการใดกิจการหนึ่งจนสำเร็จเป็นผลดียิ่งแก่สภาทนายความ

ข้อ 20  ผู้ซึ่งสมควรได้เลื่อนขั้นเงินเดือนหรือค่าจ้างเป็นกรณีพิเศษเกินกว่า 1 ขั้น ตามข้อ 19 แต่ขาดหลักเกณฑ์ในข้อ 18 (4) ถ้าผู้นั้นได้รับการบรรจุหรือแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งหน้าที่เป็นพนักงานประจำแล้วหรือเลื่อนขั้นเงินเดือนหรือค่าจ้าง หรือปรับเงินเดือนหรือค่าจ้างมาแล้วตั้งแต่ 6 เดือนขึ้นไปให้เลื่อนขั้นเงินเดือนหรือค่าจ้างได้ไม่เกิน 1 ขั้น

หมวด 4
วินัย และการรักษาวินัย                      

ข้อ 21  พนักงานต้องรักษาวินัยโดยเคร่งครัดอยู่เสมอ ผู้ใดฝ่าฝืนหรือไม่ปฏิบัติตามถือว่าผู้นั้นกระทำผิดวินัย ต้องได้รับโทษตามที่กล่าวไว้ในหมวดนี้

ข้อ 22  พนักงานต้องปฏิบัติหน้าที่การงานด้วยความซื่อสัตย์สุจริตและเที่ยงธรรม ห้ามมิให้ผู้อื่นอาศัย หรือยอมให้ผู้อื่นอาศัยอำนาจหน้าที่ของตน ไม่ว่าโดยทางตรงหรือทางอ้อมหาประโยชน์ให้แก่ตนเองหรือผู้อื่นเป็นความผิดทางวินัยอย่างร้ายแรง

การปฏิบัติหรือการละเว้นการปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ เพื่อให้ตนเองหรือผู้อื่นได้รับประโยชน์ที่มิควรได้ เป็นการทุจริตต่อหน้าที่ เป็นความผิดวินัยอย่างร้ายแรง

ข้อ 23  พนักงานต้องรักษาความลับของสภาทนายความ

การเปิดเผยความลับของสภาทนายความอันเป็นเหตุให้เสียหายแก่สภาทนายความ เป็นความผิดวินัยอย่างร้ายแรง

ข้อ 24  พนักงานต้องปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชา ซึ่งสั่งในหน้าที่การงานหรือชอบด้วยกฎหมาย ระเบียบ ข้อบังคับ และคำสั่งของสภาทนายความ โดยมิให้ขัดขืนหรือหลีกเลี่ยง

การขัดคำสั่ง หรือหลีกเลี่ยงไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชาซึ่งสั่งในหน้าที่การงานโดยชอบด้วยกฎหมาย ระเบียบ ข้อบังคับและคำสั่งของสภาทนายความอันเป็นเหตุให้เสียหายแก่สภาทนายความ ถือเป็นความผิดวินัยอย่างร้ายแรง

ข้อ 25  พนักงานต้องปฏิบัติงานโดยมิให้เป็นการกระทำข้ามผู้บังคับบัญชาเหนือตน เว้นแต่ผู้บังคับบัญชาเหนือตนขึ้นไปเป็นผู้สั่งให้กระทำ หรือได้รับอนุญาตเป็นพิเศษเป็นครั้งคราว

ข้อ 26  พนักงานต้องไม่รายงานเท็จต่อผู้บังคับบัญชา การรายงานโดยปกปิด ข้อความจริงซึ่งควรบอกให้แจ้ง ถือว่าเป็นการรายงานเท็จด้วย

การรายงานเท็จต่อผู้บังคับบัญชา อันเป็นเหตุให้เกิดความเสียหายแก่สภาทนายความ เป็นความผิดทางวินัยอย่างร้ายแรง

ข้อ 27  พนักงานต้องสนับสนุนนโยบายของสภาทนายความและต้องตั้งใจปฏิบัติหน้าที่ตามนโยบาย ระเบียบ ข้อบังคับ หรือคำสั่งของสภาทนายความให้เกิดผลดีและมีความก้าวหน้าแก่สภาทนายความด้วยความอุตสาหะเอาใจใส่และระมัดระวังรักษาผลประโยชน์ของสภาทนายความ

ข้อ 28  พนักงานต้องอุทิศเวลาของตนให้แก่กิจการงานของสภาทนายความ จะละทิ้งหรือทอดทิ้งหน้าที่การงานมิได้

การละทิ้งหน้าที่การงานโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร เป็นเหตุให้เสียหายแก่สภาทนายความอย่างร้ายแรง หรือละทิ้งหน้าที่การงานติดต่อในคราวเดียวกันเป็นเวลาเกินกว่าเจ็ดวันโดยไม่มีเหตุผลอันสมควร หรือมีพฤติการณ์แสดงถึงความจงใจไม่ปฏิบัติตามระเบียบคำสั่งและข้อบังคับของสภาทนายความ เป็นความผิดวินัยอย่างร้ายแรง

ข้อ 29  พนักงานต้องสุภาพเรียบร้อยและรักษาความสามัคคีระหว่างพนักงาน และช่วยเหลือซึ่งกันและกันในหน้าที่การงาน
 
ข้อ 30  พนักงานต้องสุภาพเรียบร้อยให้การต้อนรับ ให้ความสะดวกแก่ผู้มาติดต่อในการงานอันเกี่ยวกับหน้าที่ของตนเป็นอย่างดี
 
ข้อ 31  พนักงานต้องไม่กระทำการ หรือยอมให้ผู้อื่นกระทำการหาผลประโยชน์อันอาจทำให้เสียความเป็นธรรม หรือเสื่อมเสียเกียรติศักดิ์ของตำแหน่งหน้าที่ของตน
 
ข้อ 32  พนักงานต้องไม่กระทำการอันได้ชื่อว่าเป็นผู้ประพฤติชั่วเช่น ประพฤติตนเป็นคนเสเพล เสพของมึนเมาจนไม่สามารถครองสติได้ หมกมุ่นในการพนัน หรือประพฤติผิดศีลธรรมอันดี
 
ข้อ 33  การกระทำความผิดทางอาญาจนกระทั่งได้รับโทษจำคุกหรือโทษหนักกว่าจำคุกโดยคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุก หรือได้รับโทษที่หนักกว่าจำคุก เว้นแต่เป็นโทษสำหรับความผิดที่ได้กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ หรือความผิดที่ได้กระทำโดยประมาท
 
ข้อ 34  ให้ผู้บังคับบัญชามีหน้าที่ส่งเสริมและระมัดระวังดูแลผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาให้ปฏิบัติตามวินัย

ผู้บังคับบัญชาผู้ใดละเลยไม่ปฏิบัติหน้าที่ตามข้อนี้โดยไม่สุจริต ให้ถือว่าผู้นั้นกระทำผิดวินัยด้วย

ข้อ 35  โทษผิดวินัยมี 6 สถาน
(1)  ภาคทัณฑ์
(2)  ตัดเงินเดือนหรือค่าจ้าง
(3)  ลดขั้นเงินเดือนหรือค่าจ้าง
(4)  ให้ออก
(5)  ปลดออก
(6)  ไล่ออก

 ข้อ 36  การลงโทษพนักงาน นายกเป็นผู้มีอำนาจสั่งลงโทษพนักงานได้ตามข้อ 35 โดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ
 
ข้อ 37  การลงโทษพนักงาน ต้องสั่งลงโทษให้เหมาะสมกับความผิด ทั้งนี้ต้องอย่าให้เป็นไปโดยพยาบาท หรือโทสะจริต หรือลงโทษผู้ที่ไม่มีความผิด ในคำสั่งลงโทษให้แสดงว่าผู้ถูกลงโทษกระทำผิดวินัยในกรณีใด ข้อใด

ข้อ 38  พนักงานผู้ใดกระทำผิดวินัยที่ยังไม่ถึงขั้นเป็นการกระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงให้สั่งลงโทษภาคทัณฑ์ ตัดเงินเดือนหรือค่าจ้างหรือลดขั้นเงินเดือนหรือค่าจ้างตามควรแก่กรณี ให้เหมาะสมกับความผิดถ้ามีเหตุอันควรลดหย่อนจะนำมาประกอบการพิจารณาลดโทษก็ได้ แต่สำหรับการลงโทษภาคทัณฑ์ให้ใช้เฉพาะกรณีกระทำผิดวินัยเล็กน้อย หรือมีเหตุอันควรลดหย่อน ซึ่งยังไม่ถึงกับจะต้องถูกลงโทษตัดเงินเดือน

ในกรณีกระทำผิดวินัยเล็กน้อยและเป็นความผิดครั้งแรก ถ้าเห็นว่ามีเหตุอันควรงดโทษจะงดโทษให้โดยว่ากล่าวตักเตือนหรือให้ทำทัณฑ์บนหรือเป็นหนังสือไว้ก่อนก็ได้

ข้อ 39  พนักงานผู้ใดกระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงจะต้องได้รับโทษให้ออก ปลดออก หรือไล่ออก ตามความร้ายแรงแห่งกรณี ถ้ามีเหตุอันควรลดหย่อนจะนำมาประกอบการพิจารณาลงโทษก็ได้ แต่ห้ามมิให้ลดโทษลงต่ำกว่าให้ออก

พนักงานผู้ใดมีกรณีถูกกล่าวหาว่ากระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงและเห็นว่ากรณีมีมูลอันควรสอบสวน ให้นายกตั้งคณะกรรมการขึ้นมาทำการสอบสวนโดยไม่ชักช้า จำนวนของกรรมการจะมีเท่าใดให้นายกเป็นผู้กำหนด แต่มิให้เกิน 5 คน แต่ไม่ต่ำกว่า 3 คน

ในการสอบสวนจะต้องแจ้งข้อกล่าวหาและสรุปพยานหลักฐานที่สนับสนุนข้อกล่าวหาเท่าที่มีให้ผู้ถูกกล่าวหาทราบ โดยจะระบุหรือไม่ระบุชื่อพยานก็ได้ และต้องให้โอกาสผู้ถูกกล่าวหาชี้แจงและนำพยานหลักฐานเข้าสืบแก้ข้อกล่าวหาได้ด้วย

ข้อ 40  ให้คณะกรรมการสอบสวนทำการสอบสวนให้เสร็จภายในกำหนด 30 วัน นับแต่วันที่ได้รับทราบคำสั่งแต่งตั้ง หากไม่สามารถดำเนินการสอบสวนให้เสร็จภายในกำหนดเวลาดังกล่าว ให้คณะกรรมการสอบสวนขอขยายระยะเวลาสอบสวนต่อนายกได้อีกไม่เกิน 2 ครั้ง ครั้งละไม่เกิน 15 วัน

ในการพิจารณา ให้คณะกรรมการสอบสวนตัดสินโดยการลงมติถือเอาเสียงข้างมาก

ผู้ถูกกล่าวหาอาจอุทธรณ์คำสั่งของคณะกรรมการสอบสวนต่อนายกโดยต้องแสดงว่าคำสั่งของคณะกรรมการสอบสวนไม่ถูกต้องอย่างไร ภายใน 7 วันนับจากวันทราบคำสั่ง เพื่อประโยชน์แห่งการนี้นายกมีอำนาจเรียกบุคคลหรือเอกสารที่ได้แสดงไว้แล้วต่อคณะกรรมการสอบสวนมาประกอบการพิจารณา คำสั่งของนายกเป็นที่สุด

การอุทธรณ์ไม่เป็นเหตุแห่งการเพิ่มโทษ แต่หากสมควรจะลดโทษก็ได้แต่มิให้ลดต่ำเกินกว่า 1 ขั้นของโทษเดิม

หมวด 5
การถอดถอน
   
ข้อ 41  นายกมีอำนาจถอดถอนพนักงานให้พ้นจากตำแหน่งหน้าที่โดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ

ข้อ 42  พนักงานพ้นจากตำแหน่งเมื่อ
(1)  ตาย
(2)  ลาออก
(3)  ให้ออก
(4)  ไล่ออก
(5)  ปลดออก
(6)  เป็นผู้ขาดคุณสมบัติหรือมีลักษณะต้องห้ามตามข้อ 6

ข้อ 43  พนักงานผู้ใดพ้นจากตำแหน่งหน้าที่เพราะตายให้จ่ายเงินเดือนหรือค่าจ้างถึงวันตาย

ข้อ 44  พนักงานผู้ใดประสงค์จะลาออก ให้ยื่นหนังสือขอลาออกต่อผู้บังคับบัญชาชั้นต้นล่วงหน้าไม่น้อยกว่า 30 วัน ให้ผู้บังคับบัญชาพิจารณาว่าสมควรจะอนุญาตให้ลาออกหรือไม่ หรือควรยับยั้งการอนุญาตให้ลาออกไว้ก่อนตามหลักเกณฑ์ในข้อนี้ พร้อมด้วยหลักฐานโดยชัดเจนและมูลเหตุอื่นที่ขอลาออก นอกจากที่ระบุไว้ในใบลาออก รายงานเสนอตามลำดับจนถึงนายกภายในกำหนดเวลาไม่เกิน 20 วัน เมื่อนายกมีคำสั่งให้ลาออกแล้วจึงให้ถือว่าพนักงานผู้นั้นพ้นจากตำแหน่งหน้าที่โดยการลาออก

ถ้าได้รับหนังสือลาออกภายในระยะเวลาน้อยกว่ากำหนด 30 วัน และผู้บังคับบัญชาพิจารณาว่าจะไม่ก่อให้เกิดผลเสียแก่การทำงาน ประกอบทั้งผู้ขอลาออกมีเหตุผลและความจำเป็นที่จะต้องขอลาออกโดยด่วนก็ชให้อยู่ในดุลยพินิจที่จะรับพิจารณาได้เป็นการเฉพาะราย

นายกมีอำนาจยับยั้งการลาออกในกรณีต่อไปนี้

(1)  ผู้ขอลาออกมีเรื่องถูกกล่าวหาว่ากระทำผิดวินัยหรือกระทำผิดทางอาญาซึ่งมิใช่ความผิดอันได้กระทำโดยประมาท หรือความผิดลหุโทษ ให้ยับยั้งการอนุญาตให้ลาออกไว้ก่อนเพื่อรอฟังผลของเรื่องที่ถูกกล่าวหา แต่เมื่อเรื่องถึงที่สุดแล้ว พนักงานผู้นั้นไม่ถูกลงโทษให้ออก ปลดออก หรือไล่ออก จึงอนุญาตให้ลาออกได้ หากพนักงานผู้นั้นถูกสั่งลงโทษให้ออก ปลดออก หรือไล่ออก จะอนุญาตให้ลาออกไม่ได้

(2)  พนักงานผู้ขอลาออกมีภาระผูกพันหรือหนี้สินกับสภาทนายความให้ยับยั้งการอนุญาตให้ลาออกไว้ก่อนจนกว่าพนักงานผู้นั้นจะปลดเปลื้องภาระผูกพันหรือหนี้สินที่มีให้หมดสิ้น หรือได้ทำความตกลงให้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

(3)  พนักงานผู้ขอลาออกยังส่งมอบงานไม่แล้วเสร็จการสั่งอนุญาตให้ลาออกหรือไม่ หรือการยับยั้งการอนุญาตให้ลาออกให้นายกสั่งภายในกำหนดเวลาไม่เกิน 10 วัน นับแต่วันที่รับเรื่องการขอลาออก

ข้อ 45  นายกอาจสั่งให้พนักงานผู้ใดพ้นจากตำแหน่งหน้าที่โดยการให้ออกในกรณีข้อหนึ่งข้อใด ต่อไปนี้
(1)  พนักงานผู้นั้นเจ็บป่วยเกินกำหนดเวลาในรอบปี
(2)  พนักงานผู้นั้นหย่อนความสามารถในอันที่จะปฏิบัติหน้าที่การงานของตน หรือประพฤติตนไม่เหมาะสมกับตำแหน่งหน้าที่หรือบกพร่องต่อหน้าที่
(3)  พนักงานผู้นั้นต้องหาว่ากระทำผิดวินัยร้ายแรงและการสอบสวนไม่ได้เป็นความสัตย์ว่าได้กระทำผิดที่จะถูกไล่ออกหรือปลดออก แต่มีมลทินมัวหมอง หรือมีพฤติการณ์อันไม่น่าเป็นที่ไว้วางใจ ซึ่งจะให้ปฏิบัติงานต่อไปอาจเป็นการเสียหายแก่สภาทนายความ
(4)  พนักงานผู้นั้นต้องรับโทษจำคุกตามคำพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุก เว้นแต่เป็นโทษสำหรับความผิดที่ได้กระทำโดยประมาทหรือความผิดลหุโทษ
(5)  พนักงานผู้นั้นต้องถูกยุบเลิกตำแหน่ง โดยไม่มีตำแหน่งอื่นที่จะแต่งตั้งให้เหมาะสมได้
(6)  พนักงานผู้นั้นขาดคุณสมบัติ หรือมีลักษณะต้องห้ามตามข้อ 6

ข้อ 46  พนักงานผู้ใดประสงค์จะสมัครรับเลือกสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรให้ลาออกก่อนวันรับสมัครเลือกตั้งไม่น้อยกว่า 7 วัน

พนักงานผู้ใดไม่ลาออกตามวรรคหนึ่งให้นายกสั่งปลดออก

ข้อ 47  ภายใต้บังคับ ข้อ 39 เมื่อพนักงานกระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรงดังต่อไปนี้ ให้ไล่ออก
(1)  ทุจริตต่อหน้าที่
(2)  ขัดคำสั่งของผู้บังคับบัญชาซึ่งสั่งในหน้าที่โดยชอบและขัดคำสั่งนั้น เป็นเหตุให้เกิดความเสียหายอย่างร้ายแรงแก่สภาทนายความ
(3)  ประมาทเลินเล่อในหน้าที่ เป็นเหตุให้เกิดความเสียหายแก่สภาทนายความอย่างร้ายแรง
(5)  ละทิ้งหน้าที่หรือทอดทิ้งหน้าที่หรือขาดงานติดต่อในคราวเดียวกันโดยไม่มีเหตุผลอันสมควรเป็นเวลาเกินกว่าเจ็ดวันทำการ
(6)  ต้องคำพิพากษาให้เป็นคนล้มละลายเพราะกระทำหนี้สินขึ้นโดยทุจริต

หมวด 6
การพักงาน

ข้อ 48  นายกมีอำนาจออกคำสั่งให้พนักงานพักงานได้ในกรณีดังต่อไปนี้
(1)  ถูกฟ้องคดีอาญา หรือถูกกล่าวหาว่ากระทำผิดทางอาญา เว้นแต่ความผิดอันได้กระทำโดยประมาท หรือความผิดลหุโทษ
(2)  ถูกฟ้องคดีแพ่งให้ชดใช้ทรัพย์สินแก่สภาทนายความ
(3)  ถูกกล่าวหาว่ากระทำผิดวินัยอย่างร้ายแรง

ข้อ 49  ห้งดจ่ายเงินเดือนหรือค่าจ้างและสิทธิอื่นๆ แก่พนักงานผู้ถูกสั่งให้พักงาน

ข้อ 50  ในกรณีที่สั่งให้พักงานพนักงานผู้ใด ถ้าปรากฏว่า
(1)  พนักงานผู้นั้นมิได้กระทำผิดและไม่มีมลทินหรือมัวหมอง ให้นายกสั่งให้พนักงานผู้นั้นกลับเข้าปฏิบัติงานในตำแหน่งเดิมหรือเทียบเท่าและให้จ่ายเงินเดือนหรือค่าจ้างและสิทธิอื่นๆ ที่งดจ่ายไว้จนเต็มจำนวน
(2)  ไม่ได้ความเป็นสัตย์ว่า พนักงานผู้นั้นได้กระทำความผิดแต่มีมลทินหรือมัวหมอง หรือมีพฤติการณ์อันไม่น่าไว้วางใจซึ่งถ้าจะให้ปฏิบัติงานต่อไปอาจจะเสียหายแก่สภาทนายความ ให้นายกมีอำนาจสั่งให้พนักงานผู้นั้นพ้นจากตำแหน่งโดยไม่ถือว่าได้กระทำความผิด
(3)  ไม่ได้ความเป็นสัตย์ว่า พนักงานผู้นั้นได้กระทำความผิด แต่มีมลทินหรือมัวหมอง ถ้าเห็นว่าพนักงานผู้นั้นยังอาจเป็นประโยชน์แก่สภาทนายความ ให้นายกสั่งให้พนักงานผู้นั้นกลับเข้าปฏิบัติงานในตำแหน่งที่ไม่สูงกว่าตำแหน่งเดิม แต่ห้ามจ่ายเงินเดือนหรือค่าจ้างและสิทธิอื่นๆ ที่งดจ่ายไว้นั้น
(4)  พนักงานผู้ใดถูกศาลพิพากษาว่ามีความผิดแต่รอการลงโทษหรือรอการกำหนดโทษไว้ หรือถูกลงโทษไม่ถึงจำคุกหรือมีความผิดทางวินัยแต่ไม่ถึงกับถูกสั่งไล่ออก ปลดออก หรือให้ออก ให้นายกสั่งให้พนักงานผู้นั้นกลับเข้าปฏิบัติงานในตำแหน่งที่ไม่สูงกว่าตำแหน่งเดิมและให้จ่ายเงินเดือนหรือค่าจ้างและสิทธิอื่นๆ ที่งดจ่ายไว้ให้ครึ่งหนึ่ง
(5)  พนักงานผู้ใดถูกศาลพิพากษาถึงที่สุดให้จำคุกหรือโทษหนักกว่าจำคุก หรือมีความผิดทางวินัยถูกสั่งไล่ออก ปลดออก หรือให้ออก ห้ามจ่ายเงินเดือน ค่าจ้าง หรือสิทธิอื่นๆ ที่งดจ่ายไว้

ข้อ 51  ถ้าผู้ถูกสั่งพักงานตายเสียก่อนคดีหรือกรณีถึงที่สุด และคดีหรือกรณีนั้นจำต้องระงับตามกฎหมาย ให้นายกวินิจฉัยตามหลักฐานเท่าที่มีอยู่ว่า จะจ่ายเงินเดือนหรือค่าจ้างและสิทธิอื่นที่งดจ่ายไว้หรือไม่

หมวด 7
สวัสดิการพนักงาน

ข้อ 52  ให้สภาทนายความจัดสวัสดิการแก่พนักงานตามระเบียบที่นายกจะเป็นผู้กำหนด โดยความเห็นชอบของคณะกรรมการ

ประกาศ ณ วันที่ 18 ธันวาคม พ.ศ. 2530
คำนวณ ชโลปถัมภ์
นายกสภาทนายความ

หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใช้ข้อบังคับฉบับนี้ คือ โดยที่เป็นการสมควรปรับปรุงอัตราเงินเดือนพนักงานให้สอดคล้องกับสภาพการณ์ทางเศรษฐกิจของประเทศ แต่ข้อบังคับสภาทนายความ ว่าด้วยการพนักงานสภาทนายความ พ.ศ. 2530 ข้อ 10 ได้กำหนดอัตราเงินเดือนหรือค่าจ้างของพนักงานให้เป็นไปตามบัญชีอัตราเงินเดือนพนักงานที่แนบท้ายข้อบังคับ จึงจำเป็นต้องแก้ไขเพิ่มเติมข้อบังคับสภา

                                           ข้อบังคับสภาทนายความ
                                      ว่าด้วยการพนักงานสภาทนายความ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2533

     อาศัยอำนาจตามความในมาตรา 27 (3) (จ) และด้วยความเห็นชอบของสภานายกพิเศษแห่งสภาทนายความ ตามมาตรา 28 แห่งพระราชบัญญัติทนายความ พ.ศ. 2528 คณะกรรมการสภาทนายความออกข้อบังคับว่าด้วยการพนักงานสภาทนายความไว้ ดังต่อไปนี้

     1. ข้อบังคับนี้เรียกว่า `ข้อบังคับสภาทนายความว่าด้วยการพนักงานสภาทนายความ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2533'

     2. ข้อบังคับนี้ให้ใช้ตั้งแต่วันที่ 1 เมษายน 2533 เป็นต้นไป

     3. ให้ยกเลิก บัญชีอัตราเงินเดือนพนักงานที่แนบท้ายข้อบังคับสภาทนายความ ว่าด้วยการพนักงานสภาทนายความ พ.ศ. 2530 และให้ใช้บัญชีอัตราเงินเดือนพนักงานที่แนบท้ายข้อบังคับสภาทนายความว่าด้วยการพนักงานสภาทนายความ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2533 นี้แทน

                              ประกาศ ณ วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2533
                                        ประธาน ดวงรัตน์
                                       นายกสภาทนายความ
 

หมายเหตุ :-เหตุผลในการประกาศใช้ข้อบังคับฉบับนี้ คือ โดยที่เป็นการสมควรปรับปรุงอัตราเงินเดือนพนักงานให้สอดคล้องกับสภาพการณ์ทางเศรษฐกิจของประเทศ แต่ข้อบังคับสภาทนายความ ว่าด้วยการพนักงานสภาทนายความ พ.ศ. 2530 ข้อ 10 ได้กำหนดอัตราเงินเดือนหรือค่าจ้างของพนักงานให้เป็นไปตามบัญชีอัตราเงินเดือนพนักงานที่แนบท้ายข้อบังคับ จึงจำเป็นต้องแก้ไขเพิ่มเติมข้อบังคับสภา

                                                              ข้อบังคับสภาทนายความ

                                      ว่าด้วยพนักงานสภาทนายความ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2535

ข้อ 4  ในกรณีที่พนักงานสภาทนายความได้เลื่อนขึ้นรับเงินเดือนในระดับสูงขึ้น ให้ได้รับเงินเดือนในอัตราขั้นต่ำของระดับที่เลื่อนขึ้น แต่ถ้าผู้นั้นได้รับเงินเดือนสูงกว่าขั้นต่ำในระดับที่เลื่อนขึ้นจึงให้ ได้รับเงินเดือนในขั้นของระดับที่เลื่อนขึ้น ซึ่งมีจำนวนเท่ากับเงินเดือนที่ได้รับอยู่ ในกรณีที่เงินเดือน ในขั้นของระดับที่เลื่อนขึ้นไม่มีจำนวนที่เท่ากับเงินเดือนที่ได้รับอยู่ ก็ให้ได้รับเงินเดือนในขั้นซึ่งสูงกว่า เงินเดือนที่ได้รับอยู่น้อยที่สุด

หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใช้ข้อบังคับสภาทนายความฉบับนี้ คือ โดยที่ได้มีการประกาศ ใช้บัญชีอัตราเงินเดือนข้าราชการพลเรือน หมายเลข 1 ตั้งแต่วันที่ 1 เมษายน 2535 ให้สอดคล้อง กับสภาพการณ์ทางเศรษฐกิจ จึงเป็นการสมควรปรับปรุงอัตราเงินเดือนพนักงานสภาทนายความให้ สอดคล้องกับสภาพการณ์ทางเศรษฐกิจของประเทศด้วย จึงจำเป็นต้องยกเลิกบัญชีอัตราเงินเดือน พนักงานสภาทนายความตามข้อบังคับสภาทนายความว่าด้วยการพนักงานสภาทนายความ (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2533  โดยให้ใช้บัญชีอัตราเงินเดือนพนักงานสภาทนายความ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2535 นี้แทน

                                                                         ข้อบังคับสภาทนายความ

                                             ว่าด้วยพนักงานสภาทนายความ (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2536

ข้อ 6  ในกรณีที่พนักงานสภาทนายความ ได้เลื่อนขึ้นรับเงินเดือนในระดับสูงขึ้น ให้ได้รับเงินเดือนในอัตราขั้นต่ำของระดับที่เลื่อนขึ้น แต่ถ้าผู้นั้นได้รับเงินเดือนสูงกว่าขั้นต่ำในระดับที่เลื่อนขึ้น ก็ให้ได้รับเงินเดือนในระดับที่เลื่อนขึ้นซึ่งมีจำนวนเท่ากับเงินเดือนที่ได้ ในกรณีที่เงินเดือนในขั้นของระดับที่เลื่อนขึ้น ไม่มีจำนวนที่เท่ากับเงินเดือนที่ได้ ก็ให้ได้รับเงินเดือนในขั้นซึ่งมีจำนวนสูงกว่าเงินเดือนที่ได้รับอยู่น้อยที่สุด

หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใช้ข้อบังคับสภาทนายความฉบับนี้ คือ โดยที่ได้กำหนด ตำแหน่งรองหัวหน้าฝ่าย,ผู้ช่วยหัวหน้าฝ่าย, รองหัวหน้างาน และผู้ช่วยหัวหน้างานขึ้นมาใหม่ เพื่อขยายตำแหน่งและรองรับปริมาณงานที่เพิ่มมากขึ้น จึงจำเป็นต้องปรับปรุงเปลี่ยนแปลงตำแหน่งพนักงานใหม่และโดยที่สภาทนายความได้ใช้บัญชีอัตราเงินเดือนบัญชี 1 (ฉบับที่ 4) มาตั้งแต่วันที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2535 นั้น ปรากฏว่าสภาพการณ์ทางเศรษฐกิจได้เปลี่ยนแปลงไป จึงเป็นการสมควรปรับปรุงอัตราเงินเดือนพนักงานสภาทนายความ ให้สอดคล้องกับสภาพการณ์ทางเศรษฐกิจของประเทศ ฉะนั้นจำเป็นต้องยกเลิกบัญชีอัตราเงินเดือนพนักงานสภาทนายความ ตามข้อบังคับสภาทนายความว่าด้วยการพนักงานสภาทนายความ (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2535 โดยให้ใช้บัญชีอัตราเงินเดือนพนักงานสภาทนายความ บัญชี 2 (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2536 แทน

                                                                                            ข้อบังคับสภาทนายความ

                                                                ว่าด้วยพนักงานสภาทนายความ (ฉบับที่ 6) พ.ศ. 2538

ข้อ 4  ในกรณีที่พนักงานสภาทนายความ ได้เลื่อนขึ้นรับเงินเดือนในระดับสูงขึ้น ให้ได้รับเงินเดือนในอัตราขั้นต่ำของระดับที่เลื่อนขึ้น แต่ถ้าผู้นั้นได้รับเงินเดือนสูงกว่าขั้นต่ำในระดับที่เลื่อนขึ้นจึงให้ได้รับเงินเดือนในขั้นของระดับที่เลื่อนขึ้นซึ่งมีจำนวนเท่ากับเงินเดือนที่ได้รับอยู่ ในกรณีที่เงินเดือนในขั้นของระดับที่เลื่อนขึ้นไม่มีจำนวนที่เท่ากับเงินเดือนที่ได้รับอยู่ ก็ให้ได้รับเงินเดือนในขั้นซึ่งมีจำนวนสูงกว่าเงินเดือนที่ได้รับอยู่น้อยที่สุด

หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใช้ข้อบังคับสภาทนายความฉบับนี้ คือ โดยที่สภาทนายความ ได้ใช้บัญชีอัตราเงินเดือนบัญชี 2 (ฉบับที่ 5) มาตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2537 นั้น ปรากฎว่าสภาพการณ์ทางเศรษฐกิจได้เปลี่ยนแปลงไปจึงเป็นการสมควรปรับปรุงโครงสร้างอัตราเงินเดือนพนักงานสภาทนายความ ให้สอดคล้องกับสภาพการณ์ทางเศรษฐกิจของประเทศ ฉะนั้นจึงจำเป็นต้องยกเลิกบัญชีอัตราเงินเดือนพนักงานสภาทนายความตามข้อบังคับสภาทนายความ ว่าด้วยการพนักงานสภาทนายความ (ฉบับที่ 5) พ.ศ. 2536 โดยให้ใช้บัญชีอัตราเงินเดือนพนักงานสภาทนายความ บัญชี 3 (ฉบับที่ 6) พ.ศ. 2538 แทน

                                                                                 ข้อบังคับสภาทนายความ

                                                       ว่าด้วยพนักงานสภาทนายความ (ฉบับที่ 7) พ.ศ. 2542

 หมายเหตุ :- เหตุผลในการประกาศใช้ข้อบังคับสภาทนายความฉบับนี้ คือ โดยที่สภาทนายความได้ชับัญชีอัตราเงินเดือนบัญชีที่ 3 (ฉบับที่ 6) มาตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2538 นั้นปรากฏว่าได้มีการประกาศใช้อัตราค่าจ้างขั้นต่ำเป็นวันละ 162 บาท ตั้งแต่วันที่ 19 กันยายน 2540 ทำให้บัญชีอัตรเงินเดือนพนักงานสภาทนายความ ซึ่งเริ่มที่ 4,500 บาทต่อเดือนต่ำกว่ามาตรฐานค่าจ้างขั้นต่ำ ประกอบกับสภาพการณ์ทางเศรษฐกิจได้เปลี่ยนแปลงไป จึงเป็นการสมควรปรับปรุงโครงสร้างอัตราเงินเดือนพนักงานสภาทนายความ ให้สอดคล้องกับสภาพการณ์ทางเศรษฐกิจของประเทศ ฉะนั้น จึงจำเป็นต้องยกเลิกบัญชีอตราเงินเดือนพนักงานสภาทนายความตามข้อบังคับสภาทนายความ ว่าด้วยการพนักงานสภาทนายความ บัญชีที่ 3 (ฉบับที่ 6) พ.ศ. 2538 โดยให้ใช้บัญชีอัตราเงินเดือนพนักงานสภาทนายความ บัญชี 4 (ฉบับที่ 7) พ.ศ. 2542 แทน