ดิฉันหย่ากับสามีโดยนิตินัยมาได้ 6 ปีแล้ว บุตรสาวทั้งสองอยู่ในความดูแลของดิฉันเพียงคนเดียวเนื่องดิฉันดูแลบุตรเพียงคนเดียวมาตั้งแต่เกิดเนื่องจากพ่อของลูกทำงานที่ต้องออกต่างจังหวัดตลอดลูกเลยผูกพันธ์และติดดิฉันมากปัจจุบันบุตรคนที่ 1 อายุ 13 ปี ,คนที่2 อายุ 12 ปี ภาระหน้าที่ดิฉันหนักมาก ไหนจะต้องทำงานหาเงิน ไหนจะต้องดูแลลูกทั้ง 2 คน มันเป็นภาระกิจที่เหนื่อยและยิ่งใหญ่มากบางเดือนรายได้น้อยแต่รายจ่ายสุงมากแค่ค่าน้ำมันรถเดือนหนึ่งก็เกือบหมื่นแล้วไหนจะค่ากินค่าอยู่ค่าอาหารเสื้อผ้าค่าการเรียนค่ายาฯลฯในช่วงแรกๆ พ่อของลูกช่วยค่าเลี้ยงดู เดือนละ 3,000 บาท ดิฉันก็ไม่ว่าอะไรเพราะดิฉันก็พอจะหาเงินพอได้ แต่ปัจจุบันหาเงินลำบากมากๆ ดิฉันเป็นตัวแทนขายประกันชีวิตมีรายได้ที่ไม่แน่นอนแถมยังทำงานได้ไม่เต็มที่ห่วงหน้าพะวงหลังลูกทั้งสองก็อยู่คนละโรงเรียนตอนหลังก็ขอค่าเลี้ยงดูเพิ่มเป็น5,000 บาท แล้วก็ 10,000 บาทแต่ทุกครั้งที่ขอจะต้องทะเลาะกันอย่างรุนแรง จนดิฉันไม่อยากขอเพราะเหนื่อยที่จะพูดกับคนที่ไม่ค่อยจะมีสามัญสำนึกในความเป็นพ่อ ตอนหลังดิฉันก็ให้ลูกเป็นคนพูดกับพ่อเขาเองเพื่อพ่อลูกจะได้พูดคุยกันและผูกพันธ์กันแต่สิ่งที่ได้กลับมาก็คือน้ำตาของลูกที่มีพ่อหัวใจพิการ ปากบอกว่ารักลูกแต่เป็นที่พึ่่งของลูกไม่ได้ พ่อของลูกเป็นเจ้าของบริษัทมีเงินหมุนเวียนในแต่ละเดือนหลักล้านขึ้นไป เขาไม่อยากรับผิดชอบลูกแต่เขาสามรถรับผิดชอบพ่อแม่พี่น้องหลานเขาได้ (ครอบครัวคนจีน) ดิฉันอยากจะฟ้องค่าเลี้ยงดูที่เหมาะสมกับในภาวะปัจจุบันทุกวันนี้ดิฉันลำบากมากเพราะคำว่า"ไม่มี" ไม่ได้สำหรับหัวอกคนเป็นแม่ ไม่มีก็ต้องหามาให้ลูกกินแม้จะต้องเป็นหนี้ก็ตาม